Ik werk voor een stichting.
Die stichting doet iets met eetstoornissen en in die functie ben ik opgeleid tot begeleider van een zelfhulpgroep, tot telefoonteam medewerker en neem ik in het algemeen deel aan van alles en nog wat als het maar min of meer in de regio is.
Toen was daar het Fonds Psychische Gezondheid.
En bedacht men het thema 'gevangen in gewicht'.
Morgen is het de landelijke dag psychische gezondheid en door het hele land houden instellingen die iets met geestelijke gezondheid of eetstoornissen te maken hebben open huis en workshops en infomarkten.
En voor een van die laatste ben ik uitgenodigd.
Ik, als medewerker van 's lands bekendste stichting als het gaat over eetproblemen, mag daar dan anderhalf uur lang voorlichting geven en folders verspreiden.
En ik kan dat, want ik werkte zogezegd niet voor niets bij die organisatie.
Ik heb deelgenomen aan interviews, ben op de radio geweest en de televisie, sta mensen telefonisch bij als ze mij opbellen als hulpdienst en heb een behoorlijke map aan documentatie over alle verschillende aspecten dat men bezig kan zijn met wel en niet eten.
Dus ik kan dit.
Dit zou een eitje moeten zijn voor mij.
Absoluut niets om mijn hand voor om te draaien.
Stapeltje folders mee, boeken en intekenlijst inpakken en klaar is kees.
Het is maar goed dat ik die training voor het geven van gastlessen op scholen, waar ik in een opwelling een tijdje terug aan begon, heb opgegeven.
Als ik voor een infostandje al zo zenuwachtig ben...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten