De balans opmakend vermoed ik dat ik misschien toch iets te hard van stapel wilde lopen.
Maar zo'n raar idee is het toch niet, dat ik van mijn lijf eis dat het na een week al weer kan rennen, traplopen, thee zetten zonder te rusten, katten voeren zonder te duizelen, met zes uur slaap per nacht toekan en tussendoor alvast kan gaan beginnen met werken na vier maanden dikke buik, bekkenklachten en een bevalling...?
Ik denk dat ik toch nog maar wat weekjes op non-actief blijf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten