Opvoedvisie.

Onze minikater Rhesi (van dat intermezzo) leert onze oudere kater Thyrin kunstjes.
Het soort dat vooral bestaat uit hoe leer ik zo snel mogelijk af te luisteren als mijn baasjes niet willen dat ik daar-en-daar op spring omdat ik anders vieze modderpotene op de tafel zet/eten van het aanrecht jat/de vaas om ga gooien.
Zelfs de koekenpan op het gasstel is niet veilig voor hem, of het gas onder de pan ernaast nu aanstaat of niet, iets wat hem al menig snorhaar kostte.

Vanavond ben ik er echter achter gekomen waarom hij zo moeilijk opvoedbaar blijft.
Niet omdat ik er weinig anders aan doe dan hem boos eraf gooien als ik aankom (wat ervoor zorgt dat hij zodra ik een stap in de gang zit eraf springt waardoor je dus feitelijk nooit echt kunt straffen) en ook niet omdat ik te lui ben om de deur van de keuken dicht te doen zodat hij het gedrag kan afleren.

Ik ben zwanger en en zwangeren hebben rare voorkeuren.
En dus pakte ik na het journaal pannekoeken voor Lyka en mij. En die aten wij op met stroop. Stroop is een vervelend iets, net als jam, vooral als je, omdat je televisie aan het kijken was, het bord waaraan het kleeft een uurtje op de tafel (die naast de verwarming staande) laat staan.

...

Weet je wel hoe mooi schoon een bord met stroop wordt als je het even in een onbewaakt Rhesiterritorium (=het aanrecht) zet?
Dat kan zo zonder voorspoelen de vaatwasser in...