Behandel de bureaucratie.

Het was mooi weer zaterdag.
Zon en nog eens zon en bijna windstil.
En dus regelde ik een rolstoelbusje om mij en Lyka met hond en scootmobiel naar het plaatselijke recreatiegebied te rijden.
Eenmaal daar aangekomen bleek de scootmobiel kaduk. Mooie wijzertjes in mooie rode gebeiden, ondanks dat het ding net opgeladen was, en ik belde de reparatiedienst.
Mijn gepleit dat ik een hond had en dat die uitgelaten moest worden mochten niet baten, maandag had er pas iemand tijd. Ik liet Lyka de rest van het weekend in haar eentje met Maylinn wandelen -Nanne zie ik al dagen niet, die klust in ons nieuwe huis- en wachtte tot maandagochtend, wanneer er tussen acht en elf een mannetje mij zou komen verblijden met nieuwe accu's.

Het werd elf uur.
Het werd half twaalf.
Ik belde met de reparatiedienst, die mij vertelde dat ze de monteur niet konden bereiken -nee, die zit ergens in een café aan de broodjes kroket, anders was hij wel hier geweest...- en dat ze me terug zouden bellen.
Ook van dat terugbellen kwam niets, en dus heb ik de balans van een maandagochtend als volgt opgemaakt:

Een poging gedaan te ontbijten, wat lukte,
Eénentwintig levels Mario gespeeld op de Wii, -leuk ding, maar gaat na een uur of wat best vervelen in je eentje-
Een poging gedaan tot lunch met pannenkoeken, wat niet lukte, -waarna Rhesi de jonge kater er met mijn vergeten pannenkoek vandoor ging-
Maylinn geprobeerd duidelijk te maken dat ze haar plas maar moet ophouden omdat de monteur het nog niet nodig vindt langs te komen.
Jaloers naar kater Thyrin gekeken, die in de zon ligt waarin ik zo graag zou buitenlopen -rijden, maar een kniesoor die daar op let-
Gruwelijke hoofdpijnen gekregen, -mijn zwangere lijf had blijkbaar nog niet genoeg last van hormonen-
En wazige stukjes getypt voor mijn wegblog.

Dat u niet denkt dat ik alleen maar uit mijn neus eet asl ik moet wachten op mannetjes...