Groter Groeien.

Lyka heeft een vriendinnetje te spelen.
Dat was nog een redelijke onderneming, met van te voren toestemming vragen voor het blijven eten enzo, daar Delft en Schiedam niet dicht genoeg bij elkaar liggen om 'voor het eten thuis' af te spreken.
En nu wilde ze met dat vriendinnetje Maylinn uitlaten.

Los.
In het park.
Alleen.

...

Lyka is negen, het vriendinnetje is tien.
Het park is aan de overkant van de woonwijk, amper twee minuten lopen bij de flat vandaan.
Maylinn is een brave hond, die door de bank genomen heel braaf met iedereen meeloopt, en bovendien redelijk lokbaar is zodra je er meer dan twee keer een brokje in hebt gestopt.
En je moet ergens beginnen met het loslaten van je kind. Ze moet toch zelf ook de wereld leren kennen. Over anderhalf jaar moet ze al alleen naar de middelbare school.

Ze kregen van mij twintig minuten.
Met een horloge om en de belofte om te rennen als ze te laat waren liepen ze de deur uit. En nu zijn ze met Maylinn in het park.

Alleen.
Met een loslopende hond.
Helemaal in het park...

Mijn visioenen van onder auto's gewandelde kinderen en zoekgeraakte honden moet ik toch maar naar de achtergrond verschuiven als ze zo met de armen in de zij en de 'ik -zei-toch-dat-het-goed-ging' blik weer voor de deur staan...