Anders.

Ik was al een halfjaar niet meer 's ochtends in mijn vereniging geweest. En het maakt nogal wat uit, of men 's ochtends of 's avonds het verenigingsgebouw betreedt. Dat heeft eigenlijk niets met het daadwerkelijke tijdstip van aankomst te maken als wel alles met de aanwezigheid van een of meer Andere Leden op een vroeg uur.
Andere leden die, zeg, het licht aan zouden hebben gedaan.

Een niet onbelangrijk detail, dat licht, daar de hoofdruimte van ons verenigingsgebouw een zeer fraai gewelfde veertiende eeuwse kelder is. En een totaal gebrek aan enige glasvormen heeft die potentieel daglicht zouden kunnen binnenlaten.

Ik was dus sinds juni niet meer alleen in het gebouw geweest. Laat er nu in juli en augustus nogal wat verbouwd zijn. Dan zijn wij gesloten, de studenten met vakantie bij hun ouders en dat is dus dé tijd om iets aan je gebouw te doen. In dit geval behelsde de jaarlijkse kluslijst een stel extra muren. Er was iets met geluidoverlast en buren en maximale hoeveelheid decibellen en de gemeente en mogelijke hoge boetes en zo besloot het bestuur tot het aanleggen van een ingenieus gangenstelsel van gemetselde muurtjes die dat geluid dan gingen tegenhouden.

Of dat met dat geluid ook daadwerkelijk gelukt is, daar heb ik geen idee van.
Wat wel gelukt is, is het verplaatsen van alle schakelaars. Inclusief die ene die vroeger naast de deur zat en waarmee men licht in de kelder maakt. Het soort licht dat nodig is om van de ene naar de andere kant te lopen, waar het Grote Paneel -en alle andere schakelaars- zich bevindt.
En zo stond ik in de -voormalige, want die deuren waren ook verplaatst- deuropening.
Verloren in de duisternis.
Voor het eerst in tijden balend dat ik niet meer rookte, daar een Zippo dan tenminste nog redelijk dienst doet als kaars.
Ik besloot uiteindelijk naar de overkant te strompelen. Erop gokkend dat de zaterdagploeg de stoelen braaf, net als vroeger, op de banken gestapeld had en niet door de hele kelder had verspreid.

Dertig seconden later deed ik bij het Grote Paneel de lichten aan.
Goh, hij had zo groot geleken in dat donker.

Tien minuten daarna kwam het eerste Andere Lid aan. Een bestuurslid nog wel, aan de vroege kant voor zijn vergadering. Een broekie nog, een newbie, zo kort lid (*) dat ik moeite had me zijn naam te herinneren. En die me desgevraagd de schakelaars toonde waarmee men tegenwoordig het kelderlicht bediend. Daaro, aan de wand, daar waar hij altijd al zat, precies naast de plek waar vroeger de deur zat.

...

Ik? Blond?
Neuh hoor...

(*)Dat 'kort' dat moet u wat in perspectief zien hè. Dat u niet denkt dat ik al oud ben ofzo...