Verliefd.

Net als iedere zichzelf respecterende vereniging met disco hebben wij tijdens de vrijdagdisco een boel gekleurde lichtjes. Om al dat moois te bedienen hebben we op de verhoging waar ook de DJ's zich bevinden een groot apparaat met allemaal schuifjes en knopjes. Niet helemaal zo, maar het komt in de buurt. Ik moest werken, en onderdeel van dat werk is dat je af en toe bij je DJ's komt kijken of die wel genoeg vocht hebben. Nou bemoei ik me normaal gesproken helemaal niet met dat licht. Die bak met knopjes ziet er werelds ingewikkeld uit en waarschijnlijk zou ik er enkel meer kwaad dan goed mee doen. Lichtmensen zitten bij ons in een aparte kommissie, met mensen die precies weten wat waarvoor is en wat het doet.

Nieuwschierig ben ik wel, en omdat je vanaf onze hoge draaitafels een mooi uitzicht over de zaal hebt bleef ik even staan en liet mij door het lichtkommissielid uitleggen wat hij nou precies deed. En nog meer uitlegen wat hij deed. En ach, als we toch bezig waren, dan kon ik vast wel even op wat knopjes drukken en aan wat schuifjes zitten.

Een uur later besloot ik dat het tijd werd om maar eens mijn medewerkend vriendje op te zoeken voor overleg over de avond. Nog een uur later kwam het lichtkommissielid mij achter de knopjes vandaan schoppen omdat hij ook nog wat wilde doen. Om vier uur kreeg ik opbouwende kritiek van de leden die mijn lichtwerk gevolgd hadden en schreef ik mezelf op het evaluatieformulier onder het kopje lichteffecten.

Ik ga niet in de kommissie. Kommissieleden moeten op enge ladders staan op enge hoogten om filters voor lampen te vervangen. Maar zo heel af en toe in lege uurtjes wat aan knopjes en schuifjes zitten, dat bevalt me wel.