Gevoelige snaar.

Waarom schreef ik dit?
Vroeg ik me af.
En: Is het wel verstandig?
Straks komt 'men' mij vertellen dat ik een dierenbeul ben, of een verschrikkelijk baasje. En ik ben nogal gevoelig voor dat soort kritiek. Dus vroeg ik me af, deed ik er wel goed aan..?

Ooit had ik een ander hondje.
Met recht een hondje, daar ze op volwassen leeftijd amper groter was dan de katten. Ze heette Kg'el Tika en moest ook in de bench. Dat ging met wisselend succes, maar meestal goed, mits wij maar niet in dezelfde kamer waren. Totaal het tegenovergestelde van Maylinn, die juist stiller wordt als wij erbij zijn en zodra we weglopen denkt dat de wereld vergaat.

Tika was nogal aan me gehecht en meestal had ik een soort schaduw achter mijn voeten aan hangen die me overal volgde. Maar ja, ze was klein, dus ik zag het door de vingers, vond het vertederend dat ze me zo lief vond.
Tot ze voor het eerst buiten de supermarkt aan de lijn moest.
Daar waar ze mij wel niet zag, maar wel al die andere mensen. En dan toch minstens aan iedereen luidruchtig moest vragen of ze haar wilden verlossen van die lijn zodat ze naar haar baasje kon...
In plaats van te denken dat de tijd gekomen was voor een alleen-zijn cursus loste ik het op door haar mee de supermarkt in te nemen. Ach, ze was zo klein...

In de vereniging moest ze ook alleen zijn. Een eettafel laat meestal geen hondjes toe in de buurt van een keuken. Inmiddels was ik vastbesloten haar te leren alleen te zijn en bedacht een oplossing: het ledenhok. Ik nam een dekentje mee en legde haar in een hoekje vast en dan was ze stil. Mits de deur dicht was en het licht uit. En er niet toevallig leden naar binnen moesten.
Die leden bleken dat niet zo op prijs te stellen en gingen haar uitgebreid zitten troosten en vooral vitten op mij dat ik het gewaagd had het lef te hebben om mijn hondje zo dierenbeulig alleen in een donkere kamer te laten.

Ik ben vastbesloten dat met Maylinn niet te laten gebeuren, en dus laten we haar regelmatig, even -want ze is klein-, alleen. En negeren alle pogingen om onze aandacht te trekken, omdat ze het moet leren. Precies zoals alle boekjes zeggen dat we het moeten doen.

Maar o wat ben ik bang dat iemand me uitmaakt voor dierenbeul en slechte opvoeder omdat ik mijn 'kindje' zo laat janken...