Verjaardagsfestijn.

Hier in de buurt zijn wat festiviteiten rond koninginnedag.
Of liever, wat in de nacht ervoor.
Nanne gaat al sinds jaar en dag met een stel vrienden met de tram naar de grote stad in de buurt en dan met een taxi weer terug. Koninginnenach is blijkbaar iets wat je meegemaakt moet hebben.
En ook dit jaar kwam er een email van vriendin S., die zich afvroeg wat wij wilde afspreken voor de negenentwintigste.

Ik daarentegen heb mijn duik vol van drukke steden.
Nog nooit in Den Haag geweest zijnde tijdens koninginnenach heb ik toch een vrij aardig beeld van hoe het er aan toe gaat daar.
Veel mensen.
Heel veel mensen.
Heel veel dronken mensen.
Heel veel heel erg dronken mensen.
Waden door plastic bekentjes.
Geen ruimte voor de scootmobiel.
Had ik al gezegd dat er heel veel dronken mensen waren?

Vroeger, toen ik nog klein, jong en onschuldig was, of nu, in ieder geval jong, ging ik naar carnaval. Met vrienden uit het zuiden struinden wij diverse steden af. Daar is het ook zo. Dronken mensen en op de ochtend erna de anderen helpen hun fietssleutels terug te vinden. Enkelhoog -bij uitzonderlijk mooi weer zelfs kniehoog- waden door plastic bekertjes omdat dronken hoofden een prullenbak te veel moeite vinden.
Misschien komt het omdat ik zelf niet drink.
Misschien komt het omdat ik niet drinken kán, maar dat ergens misschien -ooit- wel zou willen.
Waarschijnlijk komt het omdat dronken mensen niet te volgen zijn als je zelf de enige nuchtere bent.

Ik zou me enkel irriteren.
Thuisblijven is dus een veel logischere keuze, en bovedien prettiger voor mijn omgeving, daar ze me nu niet kunnen horen zeuren over overmatig alcohol gebruik.

Dus waarom voel ik me nu schuldig -Nanne moet alleen- en buitengesloten -Nanne gaat alleen- en eenzaam?