Prikje.

Ik ben ziek, zwak en zielig.
En omdat ik ziek, zwak en zielig ben heb ik recht op een prik.
Ieder jaar zo eind oktober krijg ik een brief waarin ik, net als alle andere zieke, zwakke, oude of anderszins een lage weerstand hebbenden naar de huisarts mag voor de jaarlijkse griepprik. Zestig virussen gaan erin dan ding, en dat zou je dan om en nabij een jaar beschermd moeten houden tegen die griep.

Dat is, als de griep die je gaat krijgen in de prik zit.
Of er op lijkt.
En dat wil natuurlijk niet zeggen dat je er niet ziek van wordt, o nee, dat zou wel heel makkelijk zijn. Je wordt wel ziek, maar minder.

Maar minder is goed genoeg.
Genoeg om mij, die van een beetje griep gauw nog weken kruipend door het leven gaat dat spul te geven, waar ik dan overigens ook eerst ziek van wordt.
Ik heb de assistentie al gebeld, dit jaar wordt het waarschijnlijk twee en drie november, zet het maar alvast in je agenda, maar ik krijg nog een brief.

Twee en drie november!
Maar ik wil nu!
Ik wil drugs, pillen, morfine, paardenmiddelen, grote hamers...

Iets zegt me dat mijn stressdrempel(*) drastisch zakt als ik zieker ben dan dat wat buiten mijn 'normale' ME valt...

(*) Dat wil zeggen: de drempel waar aan de ene kant je rationele geest nog de overhand heeft en aan de andere kant je als een kind rondjes wil rennen en met je voet op de grond gaat stampen tijdens een huilbui.