Planningtechnisch.

Na een vol en vooral enerverend weekend vol van uitersten ging ik een hele maandagochtend niets doen. Iets met opgenomen Sci-Fi series op video, en dan nog wat op cd's. Ik had me helemaal voorbereid, de computer opgestart om het wereld wijde web te raadplegen naar de juiste te kijken aflevering en die vervolgens opgesnord in een bak met cdroms. Allerlei kabeltjes van laptop naar televisie laten lopen en knopjes omgezet. De stereo op opnemen gezet, want als je zelf toch de hele ochtend niets doet kan je mooi iets anders aan het werk zetten om bandjes voor je dochter over te nemen, -jaja, dat gebeurd nog, dochters die bandjes met gesproken verhalen luisteren- terwijl ik thee drinkend op de bank hang voor het een of andere ruimteschip heeft mijn radio Sjakie en de Chocoladefabriek overgezet. De thee stond klaar, de kussens opgeschud, laptop snorde, ik hoefde alleen nog even een kabeltje naar de stereo laten lopen -ik beschik nu eenmaal niet over losse boxjes bij mijn computer- en geluid te creeën en het feest van niets doen kon beginnen.

Geluid dus.
Uit die stereo die dat boek over stond te nemen.
En die, in tegenstelling tot mijn computer, geen twee taken tegerlijkertijd kan volbrengen.

Goed.
Ik ben geduldig hoor.
Ik wacht wel hoor.
Ik zou natuurlijk ook best een boek kunnen lezen op mijn vrije maandagochtend.
Ik bedoel, het is immers niet alsof ik haast heb, of iets te doen. Niets moet.

Dat bandje moet maar wachten.
Ruimtescheepjes wil ik!
Nu!