EersteLaatste keer.

Die deur is eng.
Zie je niet dat die deur daar eng is?!
Die trap trouwens ook.
Ik ga me verstoppen.
Ga dicht tegen jou aan onder je lange rokken liggen.
Hé, wat zei ik nou!
Ik wil helemaal niet mee!
Weer zo'n raar trap ding, dit keer zelf met een gat eronder!
Zie je dan niet hoe ver het wel niet is naar de overkant!
Mooi dat ik niet mee ga.
Je kan de pot op met je snoepjes en je knufels, ik blijf lekker hier.

Maylinn ging voor het eerst mee in de trein.
Alle puppyboeken zijn het over een aantal zaken eens, en één daarvan is het je spruit nog voor hij drie maanden is blootstellen aan allerlei potentieël enge geluiden en plaatsen.
Nu ga ik nooit -of dan in ieder geval zelden- met de trein, daar ze zelden rolstoel- of scootmobiel geschikt zijn en meestal vol met mensen zitten die mij het in mijn eigen tempo lopen belemmeren, maar voor het geval ik ooit de neiging zou voelen me in het openbaar vervoer te begeven leek het me zaak dat onze pup daaraan gewend zou zijn.

Op het hissende geluid na van de sluitende treindeuren ging alles voorbeeldig.
Dus nu liggen Maylinn en ik op de grond naast de bank.
En slapen. Of drinken thee.
En rusten uit. Rusten veel, veel uit.

Er was duidelijke een reden waarom ik nooit met de trein ging...