Liefde is...

Soms kan het heerlijk zijn om even boos te zijn.
Chagerijnig, geïrriteerd.
Je even afreageren op iemand waarvan je weet dat hij daarna toch nog steeds van je houdt.

Gisteren had ik een rotdag.
Of liever, een rotavond, maar omdat de laatste uren van de dag op de een of andere manier zeer bepalend kunnen zijn voor het gevoel over de gehele dag was dus de hele dag rot.
Ik was naar, ziek, moe. Boos op alles en voelde me dik. (wonderbaarlijk hoe je 'dik' voelen als een soort algehele malaise telt tegenwoordig..)
Nanne was druk en had geen tijd voor me.
Niet dat ik die gewild had als hij die had gehad, maar dat hij die nu niet had irriteerde me toch.
Hij moest de was ophangen. En stofzuigen en dweilen. En eigenlijk ook de wc schoonmaken. En bovenal ook studeren. Hij had eigenlijk les moeten hebben, maar stond in de file en besloot thuis te studeren. Heel belangrijk allemaal die school, en dus moest hij dat ook. Dat er te weinig tijd in één avond zit om dat allemaal te doen irriteerde me nog meer.

Ik zei boos dat ik naar bed ging, om half tien al. Ik was het zat.
Nanne reageerde niet.
Ik hing boos de was over de stoel.
Ging nog bozer de wc schoonmaken, en werd van de rugpijn die in felle steken kwam nog chagerijniger. Nanne, die zich braaf aan mijn eerder gegeven advies hield dat ik als ik zo'n bui heb niet echt voor rede vatbaar ben, zei niets.

Hallo!
Ik Ben Chagerijnig!
De Wereld Is Kut!
Doe eens reageren dan!

...

Er is geen lol aan om boos te zijn als de ander je niet wat redenen geeft om je lekker op af te reageren. Ik had al allemaal mooie zinnen en felle adremme replieken klaar voor alles wat hij eventueel zou kunnen zeggen.
En hij zei het niet.

Waarna ik hem maar ben gaan knuffelen.

(En enigszins geplaagd werd door de eerder genoemde verlatingsangst. Dat ik heel assertief en boos kan reageren af en toe wil natuurlijk niet zeggen dat ik me geen zorgen kan maken dat mijn vriendje daarom bij me weg zal gaan. Zeker op zeer Rotte Dagen.)