Het regende.
Het regende zo hard dat het leek of ik de individuele druppels kon zien.
Er waren watervalletjes en meertjes op de galerij rondom de regenpijpen.
De flat aan de overkant was niets dan een grijs waas.
En ik, ik zat niet binnen met thee en een boek op de bank, nee, ik was buiten, in de plassen.
Maylinn moet naar buiten, welk weer het ook is.
Ook als ze daar zelf niet eens zin in heeft.
En dus wenste mevrouw toch echt niet te gaan plassen op het natte randje gras naats het pas. Maar ik wenste niet van het pad af het modderige gras op, waar meer water stond dan in de sloot.
Geheel tegen mijn principes in maakte ik de lijn los, zomaar op het pad.
Als je los loopt is regen en nattigheid ineens veel leuker had ik al lang geleden geleerd. En, wat veel belangrijker is, hebben wij minder kans op plasjes in huis.
Ik moest er zeven hele minuten voor buiten blijven met het onweer om mijn oren.
Lange waterdichte jassen zijn ook duidelijk niet meer wat lange waterdichte jassen vroeger waren...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten