Vriendschap.

Het gaat heel slecht met de vader van stiefpapa H.
De relatie tussen mij en H. is een lang verhaal, ooit leerde ik hem kennen op de middelbare school, we waren tijden onafscheidelijk en konden elkaar bij tijden niet luchten of zien en nu is hij getrouwd met mijn ex en is de stiefvader van Lyka.

Zijn vader is al jaren ziek, en het zat er aan te komen dat sterven een keer moest komen, maar nu het zover is vind ik het toch moeilijk.

Mijn contact met zijn vader was nooit erg goed, hij zat wel bij mij op school, maar zijn ouders woonden ver weg en erg vaak was ik er niet. Toen het contact tussen mij en H. stroever verliep onderhield ik met zijn ouders helemaal geen contacten meer.

Maar nu is hij weer helemaal terug.
Als ik hem nu zie, zie ik de H. van vroeger, de onzekere jongen, de jongen om wie ik toen zoveel gaf.
Ik zie een jongen die ik helpen wil, bijstaan wil, knuffelen wil, en alles wat er in de tussentijd gebeurt is lijkt even vergeten en vergeven.
Ik wil graag iets Doen, hem laten zien dat ik om hem geef, dat ik hem bij wil staan, maar heb geen idee wat. Kan ook weinig, behalve hem mijn auto aan te bieden als hij dat nodig heeft.

Keer op keer vertel ik dat, om hem duidelijk te maken dat ik, ondanks alles, om hem geef, en dat ik meeleef. En hij vind het fijn. En zegt dat ook.
We zijn niet meer zoals vroeger, ik ben niet meer de vriendin die hij als eerste bellen zal en hij niet meer de vriend die alles weet over wat ik doe, maar toch is er een band. Eigenlijk was hij er altijd al, zo lijkt het, maar werd hij vertroebeld door dingen waarvan ik me nu afvraag waar we ons toen zo druk over maakten...