Slijtvast.

Na ruim een jaar was het over.
Niet zozeer omdat ik niet meer zo verliefd was, maar omdat ik haar veel minder zag.
Liefde slijt.

Dat jaar waarin ik hoteldebotel, pijnlijk, en gruwelijk jaloers verliefd aan het wezen was was in tweeduizenddrie. Dat het nu, geheel onaangekondigd, onverwacht en redelijk ongewenst, weer boven komt drijven is op zijn zachtst gezegd hinderlijk.

Voor een vierentwintigjarige had ik nog excuses kunnen verzinnen, verlate puberteit en meer van dat al.
Maar voor een volgend jaar dertig wordende....?