Wil je ook een mandarijntje, nu je klaar bent met bellen?
Deze zin was het begin van een kwartier conversatie met een straatmuzikant die mijn reis in de RandstadRail zonder boek of muziek wat draaglijker maakte.
Ergens tegen de tijd dat ik bijna thuis was drong het tot me door dat hij me probeerde te versieren.
En wat ik vooral dacht was:
'Mandarijntjes? Wat een lousy beginzin..'
En:
'Voortaan niet te snel vertellen dat je kinderen hebt.'
Mijn zelfwaardeing gaat met sprongen vooruit.
Vroeger zou ik het pas na een uur, of zelfs de volgende dag hebben doorgehad...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten