Het was, het geheel in wakende staat in ogenschouw genomen, zelfs in de droom al een vreemde droom. K. was getrouwd, of ging bijna trouwen. Er was een zoontje, van hem of van haar. En ze was mijn psycholoog. Om de een of andere mij volledig duistere reden kwam ik op een punt aan waar wij aan het praten waren in haar huis. In haar bed. En was er iets met zoenen. Direct gevolgd door haar besluit zich terug te trekken, iets met dokter-patiënt relatie en meer van dat al. Zo'n besluit wat precies dertig seconden duurde. Waarna de rest van de nacht doorging in een waas van lichamen en handen. Handen op plaatsen waar ik ze in wakende staat van niemand toe zou laten.
Het was het soort droom die na ontwaken nog uren in je hoofd blijft hangen. Het soort droom waarvan ik daadwerkelijk ging twijfelen aan mezelf. K. is inderdaad mijn psycholoog en hoewel ik haar graag mag, ben ik niet in verste verte iets wat ook maar lijkt op verliefd op haar. K. gaat inderdaad bijna trouwen, een haar man-to-be heeft twee kinderen. Ze gaat verhuizen naar mijn stad waar een pand met mogelijkheid voor praktijk aan huis is aangekocht. Zou er zoiets als volledig onbewuste liefde bestaan? Of heeft mijn geest gewoon een immer aanwezige hang naar liefde in intimiteit gemixed met een willekeurig vrouwspersoon uit mijn geheugen?
Beter is dit over tegen de tijd dat de volgende sessie plaatsvind...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten