Super size me.

Dat overgewicht een probleem is was me al duidelijk.
De zoveelste documentaire over dat onderwerp was eigenlijk niet waar ik mijn zondagavond mee wilde vullen. Maar omdat de Vara gids er een heel slecht stuk over schreef besloot ik toch even te kijken.

De gids had gelijk. Het is me na bijna een uur film nog steeds niet duidelijk waar het precies over gaat, behalve dat de aandacht wordt gevestigd op overgewicht en de gevolgen die een dieët van enkel vet heeft op je lijf. Er is geen boeiende verhaallijn en ik wil zowel subiet naar het tankstation rijden voor een lading snoep als nooit van mijn leven meer patat eten.

Ik wil helemaal niet kijken naar half gallons(1) met cola, mega porties friet of stapels big macs, noch wil ik zien hoe iemand moedwillig zijn lever wil verwoesten.
Waarom kijk ik dan toch?
Om te kijken of Amerika zijn les zal leren? Om te kijken naar wat we allemaal niet willen maar toch op zaterdag met de kinderen naar de snackbar gaan? Om mezelf voorgoed het snacken af te leren?

Misschien.
Of misschien omdat ik wilde dat ik, net als negen van de tien ondervraagde voorbijgangers, niet zou weten wat calorieën zijn.

(1)(Een gallon is bijna vier liter)