Soms ben ik het helemaal zat.
Soms wil ik de eetlijst door de wc spoelen. Niet omdat ik de eetstoornis terugwil, maar omdat ik zo graag, net als vroeger, me te buiten zou willen gaan aan een zak snoep. Gewoon eten wát ik wil, wanneer ik dat wil.
Immers, er zijn mensen zat die een zak van het een of ander achter elkaar leegeten.
Jammer alleen dat als ik die zak snoep leegeet het duiveltje op de loer ligt. Het duiveltje van de eetbui, de angst voor dik worden, dik blijven, compenseren, te weinig eten. Dus eet ik voorlopig nog maar even geen zak snoep. Hoe graag ik het ook zou willen en hoe erg de eeuwige evergreens ook mijn neus uitkomen. Volhouden is het sleutelwoord.
Ooit ga ik leren wat 'eten naar behoefte' precies inhoudt.
(Bovenstaande teruglezende vraag ik me af hoe ik ooit kan beweren dat ik geen moed, doorzettingsvermogen en zelfdicipline bezit. Iets volhouden om het volhouden, niet omdat er een bepaald doel is, maar eerder omdat je een ander tegegesteld doel wilt vermijden, is het moeilijkste wat er is.)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten