Er is een EK kunstschaatsen op Eurosport en zoals gewoonlijk loop ik achter. Daar ik zelden tijd heb om daadwerkelijk te kijken als er geschaatst wordt, kijk ik nu al twee dagen naar opgenomen videobanden. Het EK zelf is al afgelopen, maar ik ben nog halverwege de korte kür van de vrouwen en weet nog niet eens of de enige Nederlandse deelneemster wel in de finale zit.
Kunstschaatsen is een vreemd iets.
In tegenstelling tot turnen, waarvan ik -waarschijnlijk omdat ik het zelf ooit deed- wel weet hoe de bewegingen correct uitgevoerd zouden moeten worden, heb ik hierbij nauwelijks een idee wat het verschil is tussen de verschillende sprongen. Ze dragen namen als Rittberger en Axel en hebben een ingewikkelde uitleg als 'aanschaats van de buitenste hoek van de binnenste voet met landing op de binnenste hoek van de tegengestelde voet.' Niet iets wat je met wikipedia even uit je hoofd kent.
Nee, wat mij het meeste boeit aan kunstschaatsen is niet hoe ze het doen, maar hoe het er uit ziet. Feitelijk kijk ik alleen omdat het mooi is. Gruwelijk mooi, zo af en toe.
En, natuurlijk, omdat een beetje afgunstig zijn af en toe heel verfrissend is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten