Leerzaam smakeloos.

Nu ben ik normaal helemaal niet van de house muziek.
Ik geloof ook dat dat tegenwoordig anders heet -trance, of elektro, of hardcore of een van die andere tientallen namen-, maar ik ben bijven hangen bij de komst van Turn Up The Bass één en noem alle over elektronische muziek met beatjes 'house'.
Maar zo heel af en toe zit er wat tussen wat ik dan wel aardig vind.
Om bij op te ruimen, de verenigingsbar bij op te poetsen, of gewoon lekker hard aan te hebben in de auto als ik geen zin heb in mijn gebruikelijke muziek met echte instrumenten. Om de één of andere reden lukken allerhande klusjes mij beter met wat ik 'teringherrie' doop, dan met muziek die ik wél leuk vind.

Daarnaast ben ik al sinds 2002 bezig met een cursus Zweeds.
Het is het soort thuiscursus waar je je leven lang over kan doen, omdat ik soort van verzuimd heb de Leidse Onderwijs Instellingen te vertellen dat ik én verhuisde én mijn naam liet wijzigen, maar daarbij eigenlijk nog wel post van ze wilde krijgen. Dus zit dat diploma er niet echt meer in. Maar erg jammer is dat nu ook weer niet, het was niet alsof ik echt iets met de cursus wilde doen, enkel wat wijzer worden in een taal die ik erg mooi vind, misschien op een dag op vakantie gaan naar Zweden en dan de weg kunnen vragen en heel eventueel de Zweeds ondertitelde versie van mijn Noors gesproken Pochahontas verstaan.
En dus lagen de cursusboeken samen met de cd's het grootste deel van de tijd in de kast en nam ik mij als goede ongediciplineerde Hollander minstens iedere maand voor om er meer aan te doen maar kwam dat er zelden van. Thuiswerk is niet zo mijn ding.

En toen kwam Basshunter.
Echte goede teringherrie.
Ergens house, heel in verte tekst, maar vooral herrie.
Iedereen (=lees: een tiental verenigingsleden) was er gek op en dus moest ik dan ook maar eens die clip met ondertiteling gaan bekijken.
Het is een ontzettend stom liedje.
Je denkt dat het over een boot gaat, omdat het Nederlandse 'boot' nu eenmaal in je hoofd gebakken zit, maar het gaat over chatten.
Een ontzettend suffe, nietszeggende tekst over een computerprogramma en een meisje.

Maar..
Het was wél Zweeds.
En zoveel Zweedse liedjes kende ik niet.
Ik zocht de tekst op, vertaalde die, slaagde daar toch niet in en zocht een vertaling. Ik leerde de tekst uit mijn hoofd en oefende tot tien keer achter elkaar mijn uitspraak bij het liedje achter de pc. Werd wederom gemotiveerd om iets aan mijn Zweeds te gaan doen.

Het duurde zes weken.
Waarin ik vier keer daadwerkelijk achter mijn boeken ging zitten.
Die inmiddels al weer twee maanden bij Nanne in huis liggen, waar ik eigenlijk nooit ben.
Het is niet dat ik niet wil hoor, maar de dicipline om er ook mee door te gaan ontbreekt me een beetje, zoals bij alles eigenlijk als er geen leraar is die je op je kop geeft als je huiswerk niet af is.

En nu is er weer een nieuw liedje.
Ik vind het waardeloos, waar ik Boten Anna en DotA nog 'acceptabel' vond, is hier weinig meer in te zien wat ik eventueel leuk of muzikaal vind.
Maar ik zoek het toch op, duik weer in de teksten -waar dit keer geen vertaling van is, dus ik zou er zowaar nog iets aan kunnen hebben- en bedenk me dat ik, als Nanne eindelijk hier woont, toch écht weer iets met dat Zweeds moet doen.

Ben benieuwd hoeveel uur housemuziek een mens aankan op maanmdagmiddag.