Nog drie dagen.

Het huis is leeg.
Nu ja, leeg...
Beneden in een lege kamer staan alle dozen, tassen, vuilniszakken en overige losse troep.
We hoeven vanavond alleen nog een tent schoon te maken -wonderbaarlijk, hoe je in juli op vakantie kunt gaan en het schoonmaken van de tent tot februari kunt uitstellen- en de wasmachine los te koppelen.
Huisgenoot J. is niet blij dat we, na de tragedie met mijn wasmachine in de luizenoorlog, toch de wasmachine van Nanne mee gaan nemen. Hij stelde voor dat wij een nieuwe kopen, of liever, dat hij voor ons een nieuwe zouden kopen dan dat we hem dan terug zouden betalen zodat hij de oude kon houden. Ergens waren wij het niet zo eens met zijn plan, een jaar oude wasmachine inruilen voor een nieuwe omdat hij graag goedkoop uit wil zijn. Vriendendiensten hebben ook zo hun grenzen.

In mijn eigen huis kijk ik tegen lege kasten aan, is Lyka's kamer een slagveld met volle dozen en tassen -drie kasten boeken bleken, hoe onverwacht, niet in de vier meegebrachte sinaasappeldozen te passen- en blijkt de video die voor mijn broodnodige ochtendontspanning in de vorm van opgenomen Star Trek afleveringen moet zorgen al ontkoppelt.
Alles loopt op schema, ik heb een zorgvuldig plan met vier mogelijke locaties om de zaterdag door te brengen om te voorkomen dat het verhuisdrama van vier jaar geleden zich herhaald en heb zowaar tijd om naar schoonmama af te reizen om de laatste vijf vuilniszakken wasgoed schoon te krijgen.

Maandag spreek ik u weer.
Waarschijnlijk, of in ieder geval, hopelijk, met een verhaal hoe het allemaal wel meeviel en hoe Nanne en ik nog voor de zondagavond het hele huis hebben ingericht.

Hopelijk...