Onze keuken had vroeger een muur.
Omdat mijn scootmobiel Ea'van in de gang naast de keuken staat besloot ik het muurtje weg te (laten) halen en bleef er alleen bij de verwarming een stukje over waar ik een plank op timmerde. Het muurtje is onstabiel en wiebelig en behalve een doosje met pennen staat er nooit iets op.
Nanne besloot dat het een goed idee zou zijn om de frituurpan te laten afkoelen op dat instabiele muurtje. Dat muurtje waar ik drie keer per dag met Ea'van tegenaanrij om de gang in te komen. Omdat er te weinig ruimte is. De friturpan bleek niet zo bestand tegen een val van anderhalve meter. En twee liter vloeibaar vet bevolkte mijn keukenvloer. 's Ochtends, om vijf voor half negen, terwijl Nanne net weg was naar zijn werk.
Na mijn vriendje grondig vervloekt te hebben gooide ik een twintigtal theedoeken over de grond om sloot de katten en hond op in badkamer en bench. Ik bracht een half uur op mijn knieën op de keukenvloer door -wat nou mooie schone broek- en na wat extra liters afwasmiddel en een halve hernia leek de vloer wat minder plakkerig.
Het aanrecht staat vol met vette theedoeken en schoon te maken etensbakjes en ik vind dat die daar prima staan tot ik Nanne heb geknuffeld en de huid heb vol gescholden en hij het mag schoonmaken.
Maar wat ik eigenlijk het ergste vind is dat mijn gisteren met zoveel moeite en tijd perfect zwart gelakte nagels nu totaal geruineerd zijn...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten