Onderbewust rookgordijn.

Zo af en toe doe ik mee aan interviews.
Vanuit de stichting worden er dan mailtjes verstuurd naar de leden en dan mag iedereen met expertise in hulpverlening/eetstoornissen/zelfbeschadiging/depressie (streep door wat niet van toepassing is) een lijst invullen van de afstuderende psycholoog of pedagoog. Zo was ik al bij Nova te zien om wat te vertellen over anorexia en vulde ik lijsten in over eetstoornissen en depressie. Op deze manier heb ik het gevoel dat ik met mijn verleden het heden van een ander wat tot nut kan zijn. Dienstbaar zijn voelt goed.

Vandaag kwam D.
Het stond op mijn kalender. Half tien D., interview.
Ik was moe en bleef tot half negen liggen, een doodzonde bijna voor mijn doen. Stapte gauw in een jurk, hing wat sieraden om en zat om half tien klaar met koffie en thee.
Ik wist alleen totaal niet meer waarvoor ze kwam.
In het afgelopen half jaar vulde ik bijna een dozijn lijsten in, belde met mensen, emailde met anderen en van welke organisatie of voor welke scriptie deze D. een lijst wilde afnemen, ik had geen idee.
Ze bleek een aardige meid, en na een half uur kletsen over onze wederzijdse katten moest ik misschien toch maar eens vragen waarvoor ze ook al weer kwam.
Dat is, als ik de moed had gevonden om te vertellen hoe vergeetachtig ik was, en vooral, dat ik haar blijkbaar niet de moeite waard had gevonden om in mijn mailbox op te zoeken voor welk onderzoek ze wilde komen interviewen.
Hmmm... Beter was het misschien om gewoon te wachten op vraag één, dan zou het me vanzelf duidelijk worden. Overactief denken heeft zo zijn nadelen.

Het bleek te gaan om de relatie tussen eetstoornissen en zelfbeschadiging, de achtergronden van de laatste en het uit de weg helpen van vooroordelen op dat gebied. Ineens herinnerde ik me waarom de vragenlijst van een paar maanden terug me zo aan had gesproken. Als voormalig ervaringsdeskundige wil ik graag aan de wereld uit de doeken doen hoe het één en ander in elkaar steekt. Bij mij dan, dat is.
Een eitje van een onderzoekje dus. Beetje over vroeger praten, de hond uitlaten, over katten roddelen, wat over vroeger praten, meer thee zetten, over vroeger praten... Eitje.

Toen ze om half twaalf wegging stond de kamer blauw.
Van al die sigaretten die ik gerookt had tijdens het 'makkelijke' onderzoek.
En zaten er negen theezakjes in het kopje. Van de achttien kopjes thee die ik nodig had gehad.

Misschien moet ik het 'gemak' waarmee ik over vroeger schijn te praten toch nog een goed onder de loep nemen...