Hoofdvragen.

Vriendin S. belde. Dat het met de afspraken een beetje was misgelopen de laatste tijd. Zij kon niet, ik kon niet, bussen reden niet, ik belde af. We spraken af dat ze zou komen eten. Lyka is ziekig en ging halverwege het eten naar bed en S. verkondigde tijdens de afwas dat ik was afgevallen. Volgens mij was ik sinds haar laatste bezoek zelfs aangekomen, maar wie weet een kilo afgevallen. Ik murmelde iets van 'ach' en 'kan best' en iets over gezonder eten. S. verkondigde dat ze denkt dat ik te weinig eet, wat ik terstond ontkende. Hoe kan ze dat weten, vraag ik me af. Ze zal het toch niet weten, vraag ik me af. Zal ze het doorvertellen, vraag ik me af. Ze kan het nooit weten, stel ik mezelf gerust en kook voor de zekerheid iets met vlees en olie. De koekjes die ze meebrengt sla ik af, in ruil daarvoor maak ik griesmeelpap zonder de magere melk met water aan te lengen. Er valt ook helemaal niets te weten, stel ik mezelf gerust. Ik ben stabiel. Een beetje raar nog, misschien, met dat eten, maar dat komt wel goed.