Weg naar volwassenheid?

Ik was het zat.
Mijn huis moest meer op een huis lijken, een volwassen huis, en wat minder op een veredelde studentenkamer. Daarom bedacht ik plannen voor nieuw zeil, geverfde muren, dressiors, extra plankjes, een kruidenrekje. Maar om te beginnen bedacht ik een totaal andere woonkamer.

Een kast moest uit de slaapkamer naar de woonkamer getild worden.
Eentje uit de woonkamer naar Lyka's kamer. De rest moest, net als de banken en de televisie, even worden verplaatst. Alles moest eerst worden uitgeruimd, want je kunt nu eenmaal geen kast verslepen als er nog boeken in zitten.
Even.
Jaja.

Exvriendje E., de enige met wie ik wonderbaarlijk genoeg een goede relatie heb overgehouden, kwam helpen maar versliep zich. Ik was eigenwijs en deed het meeste zelf waarbij het meubelverplaats plankje het ietwat moest ontgelden. Twee dagen lang leek het alsof ik opnieuw ging verhuizen, posters van de muur, vieze vloeren (je staat verbaast over de hoeveelheid rotzooi die zich in je huis blijkt te bevinden als je dingen gaat verplaatsen) en een stapel dozen tegen de muur. Vandaag werd de laatste poster opnieuw opgehangen, de laatste plank rechtgelegd.
Ik ben kápot.

Alle posters hangen er nog. Feitelijk woon ik nog steeds in een groot formaat tienerkamer. Blijkbaar vind ik dat nu eenmaal prettig, en een beetje drukte past ook wel bij mij. Er is later nog wel tijd genoeg voor een volwassener huis.

Nu ga ik heerlijk theedrinken in mijn nieuwe huis.