Zou het een rare Hollandse gewoonte zijn om niets weg te mogen gooien? Of heb ik gewoon een vreemde opvoeding gehad?
Alles wordt bewaard, zelfs als je het nauwelijks gebruikt. Panty's met ladders repareer je met nagellak en draag je opnieuw, sokken met gaten stop je of draai je om. Zelfs losse naden in ondergoed repareer je, kappotte hoekjes lijm je weer aan borden, van oude t-shirts maak je stofdoeken en pas als de spullen echt op een haar na versleten zijn kun je ze doneren in de een of andere derde wereld doos.
Eigenlijk toch raar dat je dingen als eten niet kunt weggooien, zelfs niet als het aan of over de datum is (een dagje na is immers nog best te eten) en je feitelijk van alles wat buiten het groenvoer en vitamine dieët valt enkel maar eetbuien hebt. Ik bedoel, als je het opeet is het toch ook weg en in zo'n eetbui heb je er eigenlijk ook weinig aan. Het is een bij mij raar ingeworteld idee dat je alles in huis moet hebben, minstens vier soorten zoet en hartig beleg, bruin én witbrood en krackers en rijstewafels, een vriezer vol voedsel want stel dat je geen boodschappen kunt doen, een hele la vol frituurzooi want stel dat je oppast en de kinderen willen frietjes. Wat daar dan vervolgens ligt en wacht om in zenuwslopende, stressverhogende eetbuien in een keer geconsumeerd te worden. Waarna de kasten opnieuw worden aangevuld, want lege kasten, dat kan dus niet.
Vandaag breek ik met de traditie.
Ik heb een hele vuilniszak vol eten beneden gezet, en een van de twee vriezers ontruimd.
Om het mezelf wat makkelijker te maken, niet meer naar dat eten te staren.
En omdat het best overbodig is eigenlijk allemaal.
Dat schuldgevoel, omdat ik feitelijk nog best eetbaar voedel weggooi, dat verminderd wel, toch...?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten