In het kader van het beter slapen programma van de neuroloog moest ik korter slapen. Later naar bed en eerder opstaan om mijn lijf in een ritme te dwingen waar het braaf zou gaan slapen als ik mijn hoofd te ruste leg, in plaats van wakker te liggen en plafond te bestuderen. Vorige week het ik drie dagen gesjoemeld met de opsta tijden, de zondag niet meegerekend, want dan mag ik uitslapen. Na die drie dagen bleek mijn lichaam zodanig gewend, of liever, ontwend, dat ik met geen mogelijkheid meer in slaap kwam. Wat daarop dan weer het vroege opstaan in gevaar bracht, en dat dan weer het inslapen.
Gisteren zette ik mijn horloge op half twaalf. En half twaalf lag ik ook in bed. Met klaar gezette wekkers, drie stuks. Een om zeven uur, dan een om kwart over en tot slot een om half acht in de woonkamer. Om er zeker van te zijn dat er wordt opgestaan had ik mijn slaapkamer lamp in een tijdkklokje gestopt en die op kwart over gezet. Ik heb een uitgesproken hekel aan slapen met het licht aan, dat schijnt zich door mijn dichte oogleden naar mijn hersens te verplaatsen, erg irritant. Maar vast prima als je jezelf wil dwingen om koste wat kost je bed uit te komen.
Nu, ik ben er uit.
Zometeen moet ik werken.
Laat alsjebliefd niemand van me verwachten dat ik mijn hersens ook gebruik deze ochtend...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten