Terug naar toen.

In het kader van een totaal gebrek aan zinnige inspiratie blijven we nog maar even bij de televisieprogramma's.
Zo keek ik op aanraden van de televisiegids en het RTL reclameblok naar 'Dát zal ze leren', een combinatie tussen een realitysoap en een documantaire. Je neemt een stuk of twintig pubers, rukt die weg uit het snelle leven van msn en sms en zet die een maandje in een internaat in jaren vijftig stijl. Inclusief bijpassende kleding, petjes en haardracht.

Géwéldig!
Dat niemand dit eerder verzonnen heeft!

Al na drie dagen in het gesloten internaat is de eerste huilbui om het houden van de mobiele telefoon. De kijker gaat meeleven met de jongeren en schelden op de strenge leraren, die 'verdorie' niet eens toestaan dat een meisje met geschieden ouders twee brieven mag schrijven. We zien jongens die in de flashback een hoop zwarte kleren en lang haar droegen nu met mooie korte kapsels in kniebroek bij een piano staan en gezamelijk stichtelijke liedjes zingen. Kijken naar de bonte avond, het hoogtepunt van de week in die tijd, en zien hoe er genoten wordt. Even vergeten zijn de ouders, vriendinnetjes en computers.

Onthaasten en tijd voor elkaar. Orde en tucht. Op je zestiende met 'meneer' en 'u' aangesproken worden.

Niet dat ik er zou willen zijn, dat totaal niet. Ik ben te veel gehecht aan de hedendaagse wonderen van tv en internet, kan me zelfs nauwelijks voorstellen dat anderen geen verstand hebben van 'dat ding' zoals de computer soms wordt aangeduid als ik probeer uit te leggen dat een film uitzoeken écht niet meer via de krant kan.

Ik ben benieuwd of aan het einde van de serie zal blijken of we het tegenwoordig beter doen..

Overigens is er wel iemand die het eerder heeft bedacht: Channel 4, de Britse zender die het oorpronkelijke programma heeft uitgevonden. En om nogmaals blij te zijn in het heden te verblijven: hier hun website, inclusief jaren vijftig test -waar ik overigens bedroevend slecht in was, maar dat hou ik graag op het verschil in moedertaal-