Voorpret?

We waren allebei min of meer in de buurt van elkaar jarig. Ik vijf september, Nanne op dierendag en Lyka op zeventien oktober. Dus kon een mooie zaterdag ergens daartussen wel een verjaardagsfeestje worden.

Laat het wel wezen, dat is totaal uit eigenbelang. Ik ben als de dood voor verjaardagsfeestjes, nog meer dan voor verjaardagen en heb permanent het gevoel dat er niemand komt, hoeveel mensen ook toezeggen langs te komen. Vorig jaar had ik mijn feestje samen met vriend D. gepland, iets met barbeque ergens eind augustus. Als hij nu maar een bak mensen uit zou nodigen waarvan hij zeker wist dat ze wel zouden komen opdagen, dan zou het misschien niet zo opvallen als allen die ik uitnodigden het af lieten weten. Uiteindelijk kwamen ze allemaal wel en was het heel erg druk in mijn kleine flatje.

Je zou denken dat ik iets geleerd zou hebben van dat voorgaande jaar. Dat er niets is om bang voor te zijn bijvoorbeeld, dat het helemaal niet uitmaakt hoeveel mensen er komen, en dat ik best boeiend genoeg ben om bij langs te komen. Maar stel nou, stel, dat de angst toch weer op zou komen duiken, dan kon ik mezelf maar beter indekken door eenzelfde constuctie te maken als het voorgaande jaar.

Samen met Lyka iets plannen is geen kunst, dus haalde ik Nanne over om ook deel te nemen aan het verjaarspartijtje. En dat dan bovendien in zijn huis te houden. Groter, mooier, iets minder bereikbaar misschien, maar vooral: niet van mij en verlaatbaar. Dat laatste alleen in geval van echte nood natuurlijk. Ik knutselde een kaartje, mailde, smste en legde keer op keer uit waarin ik in hemelsnaam een feestje hield in 'dat dorp daar buiten de stadsgrenzen' en niet in mijn eigen goed bereikbare huis waar de bus voor de deur stopt. Ik deed boodschappen, maakte me druk over het te kopen en vooral te eten voedsel, pakte kadotjes in voor Lyka. Ging in mijn hoofd de lijst langs van mensen waarvan ik zeker dacht te weten dat ze zich zouden laten zien.

Het is negen uur 's ochtends. Pas om een uur of één hoeven we de eerste gasten van taart te voorzien.
Wat moet ik hemelsnaam dóén in die tijd...?