Nanne is al bijna verhuisd.

De beestjes bleken veel moeilijker weg te krijgen dan verwacht.
Zowel de shampoo als de lotion bleken niet het effect te sorteren dat op het pakje stond; dode luizen.

Inmiddels zijn we over gegaan op drastischere maatregelen.
Alle kleren, knuffels, jassen, knuffelbeesten en beddenspullen zijn of wel in de wasmachine verdwenen of voor twee weken ingepakt in beestjesdodend plastic.
Alles wat ook maar in de verte lijkt op stof is gesprayed en besproeid en onze haren zijn tot drie keer toe twee uur onder een aluminum en azijn houdend pakketje gestopt.
Toen de wasmachine er -omdat Murphy's nu eenmaal stelt dat alles altijd tegelijk komt- mee ophield gingen we met vijftien vuilniszakken was naar het huis van schoonpapa om daar de wasfaciliteiten -en joepie! Een droger!- te misbruiken.

Inmiddels zijn we vier dagen verder en lijkt de ramp bezworen.
Lijkt, want we hebben nog steeds geen jassen en trekken alle kleren die langer dan één shampoobeurt gedragen worden onmiddelijk uit om weer naar de schoonouders te verslepen.
We slapen op in vuilniszakken gepakte gloednieuwe kussens omdat de oude niet geheel wasbaar bleken en bibberen in de kou omdat sjaals als 'onveilig' worden beschouwd.

Raar. Toen ik als kind beestjes had leek dat toch helemaal niet zoveel werk...
Misschien omdat mijn moeder op dat moment het huis mocht ontluizen.

Het enige wat er nu nog moet gebeuren is het inpakken van een heel huis en een half ander huis.

Voor zaterdag.

Eitje..