De hele bovenbouw was weggeweest naar brandweer en gemeentearchief, iets met beroepen, roefelen en Jantje Beton. En zo stonden wij, de ouders, op een kluitje te schuilen voor de maartse wind bij de voordeur van de school.
Groepen één en twee waren al binnen en Lyka en ik stonden enkel te wachten op Papa P., die met groep drie was meegegaan.
Toen daar eindelijke de groep met kinderen bij school was aangekomen kreeg Papa P. een oorkonde -dank voor het begeleiden-, Lyka een rugzak -fijn dat je deelnam!- en moest er uitvoerig gekletst worden met groep acht, die ze zeker tot maandag niet zou zien. Waarbij één van de jongetjes zei: "Hey Lyka, is dat je zus?"
Alle andere moeders lachtten, Lyka vertelde op rustige toon dat ik haar moeder was, alsof ze dat misverstand dagelijks rechtzet.
En ik, ik ga voortaan mantelpakes in saaie kleuren en knotjes in mijn haar dragen...
Je zús...
Kom nou zeg, er jong uitzien heeft zo zijn grenzen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
leuk
Een reactie posten