Wekelijkse cowboyles.

Mijn schoonzusje rijdt ook.
Ze rijdt zelfs in precies dezelfde les als ik, en om geld en het milieu wat te besparen doen wij aan carpoolen. Er is iedere donderdag nog net genoeg tijd om met Nanne wat te eten, om vervolgens naar schoonzus te rijden en met haar precies op tijd te zijn om onze paarden te poetsen en bezadeld en getuigd in de les te verschijnen. Best gezellig en bovendien is wat extra bonding met mijn familie-in-wording niet eens zo'n slecht iets.

Maar eigenlijk wil ik om half vijf al weg. En samen met mijn lievelingspaardje Frosti uren naast haar stal zitten en haar door haar oren kriebelen. Niet gewoon een borsteltje over haar haren halen, maar haar eens echt schoon maken, voor zover een paard echt schoon kan zijn. En dan middenin de week nog eens terug komen. En aan de grasrand zitten met een boek, en met Frosti.
Van het soort dingen wat een ponymeisje doet.
Het soort dingen waar ik veel en veel te oud voor dien te zijn.

Toch?...