Een vriendin gaf een feestje in de vereniging en Lyka en ik gingen even kijken. Een half uurtje, hoogstens drie kwartier. Rond tienen wilde ik weer thuis zijn en Lyka zeker tegen half elf met verhaaltje in bed hebben.
Wishful thinking.
We waren de deur nog niet door of mevrouw bedacht dat vrienden enkel en alleen bestaan om geknuffeld, gekieteld en besprongen te worden. De meeste van mijn vrienden hebben zelf geen kinderen en werken daar graag aan mee. Zo raak ik Lyka al kwijt als ik nog geen vijf minuten binnen ben. Daarna werd er even op de nog lege dansvloer gekeken, waar na elven de vrijdagdisco van start gaat. Met moeite sleepte ik Lyka daar na een half uur weer vanaf. Ze adopteerde een andere vriendin als moeder en meldde even later daar te willen blijven slapen, wisselde kusjes uit met ex. S. en nog wat vrienden, werd overgehaald tot een kietelspel met weer een andere vriend en keek mij om kwart over elf met dieptreurige ogen en een pruillip aan toen ik meldde nu toch écht naar huis te willen.
'Volgens jaar word ik elf' kondigde ze onderweg naar de tram aan. 'Dan ga ik de hele nacht dansen.'
Ik ben toch benieuwd. Zou ze het nog daadwerkelijk leuk vinden tegen de puberteit, rockmuziek, lange jurken en al die dingen die wij nu doen?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten