Roer om.

Het was stil hier.
Eigenlijk was het overal stil bij mij. Op msn, op de email en de fora. Even had ik helemaal nergens zin in, nergens behoefte aan. Maar na zo'n drie dagen thuiszitten begint het toch weer te kriebelen. Isolatie is niet meer iets voor mij.

Dus vandaag had ik iets heel anders bedacht. Ik moest maar eens gaan werken. Die hele psychiatrie links laten liggen, de ME maar gewoon vergeten. En dat werk moest niet meer in mijn oude werkveld zijn, niet iets moeilijks met gedragsgestoorde jongeren, nee iets makkelijks. Analyst, dat leek me wel wat. Een beetje in een laboratorium iets met microscopen en weefsels doen, dat zou ik vast wel kunnen volhouden. Er zijn vast onderzoekstafels op zit hoogte in te stellen.

Na wat onderzoek op internet bleek dat je daar wel eerst een opleiding voor moet volgens. Iets wat vroeger MLO of HLO was. Nu ben ik met mijn HAVO diploma en propedeuse prima gequalifiseerd voor hogere chemie, maar vond ik dat werken wel leuk? Is managen niet heel erg niet-mij? Maar stel dat ik ga voor MBO, is dat niet te ver beneden mijn niveau? De leeftijd van mijn medestudenten niet veel te laag?

Feitelijk kwam ik er na een middagje surfen achter dat een studie, welke dan ook, voor mij ietwat onbetaalbaar is. Dat je voor deeltijd geacht wordt al in het werkveld te kunnen werken, en bovendien twintig uur in de week over hebt voor studie. Dat de toelatingseisen voor bijna alle studies inhouden dat je iets met natuurkunde moet hebben gedaan, iets wat ik sinds de tweede klas zorgvuldig heb vermeden. En dat ik er bovendien aan twijfelde of ik, hoe leuk het me ook lijkt, wel in de voetsporen van de man met wie ik al jaren geen contact meer heb wil treden, de enige klinisch chemicus die ik ken, mijn vader.

Maar zo'n beetje toekomst planning is best goed voor je zondagmiddag vulling. Ook als je daarna nog net zo in de WAO zit als daarvoor.