Voorstelling.

Het was een rare week. Of maand, dat zou ook nog kunnen.
Het begon met een heftige zoenscène met A., waarna ik de rest van de tijd te pas en te onpas vrienden hun hoofd om de deur staken om te vragen of we 'al wat hadden'. Ik had een hele schare neopets, waarvan ik er twee niet meer wilde en verwoede pogingen deed ze te vermoorden, maar ze wilden maar niet weg. Er was iets met de Efteling en Eurodisney en patent op die draaischijven die de eerste wel schijnt te hebben en de laatste niet. Ik zat vooraan bij een cabaret voorstelling en was het Ecoline meisje, omdat ik als enige nog scheen te weten dat men vroeger als kleuter met dat spul en een tandeborstel moeders nachtmerries bezorgden bij de wekelijkse wasdag.
En er was I., die me zoveel jaren terzijde stond, die terloops vermelde of ik nog naar de begrafenis van haar vriendje ging.

Waarna ik me mijn droomstaat realiseerde en wakker werd van de telefoon.