Vroeg voorlijk.

Het even naar het strand werd vier uur onderweg in trams en treinen omdat het mij als wereldwijze ouder totaal ontgaan was dat er iets als marathon bestond. Bibberend zaten wij voor het station op de tram te wachten die pas na vijftig minuten op kwam dagen en bij thuiskomst meldde Lyka na het douchen dat ze eigenlijk direct naar bed wilde.

'Weet je dat zeker? Uit jezelf vroeg naar bed?'
'Mááham, snap je dat dan niet? Je wordt heel moe hoor, van zo'n hele dag buitenlucht!'

Af en toe blijven haar zinnen mij verbazen als ik zie uit wat een klein meisje ze komen.