Grensgebied.

Vandaag was ik vrij van werk en dus kon ik, na een snelle tour door een veel te nat Zuiderpark, heerlijk laat opblijven. En vooral kon mijn verenigingsschoonmaak verplaatst worden naar een uur of één. Ik bracht de hele ochtend door op de bank met een pot thee en een boek, ergerde mij eraan dat het met een cliffhanger eindigde (want een van een serie) en begaf mij langzaam aan de stad in.

Maandag is een makkelijke dag als je verenigingsschoonmaker bent. Enkel de kelder en de wenteltrap willen schoongemaakt worden en dan kan je heerlijk hard je eigen muziek draaien de hele tijd. Zo ergens rond mijn tweede pauze kwam ik E. tegen, het bestuurslid van de dag die graag mijn mooie muziek willen terugdraaien om zoiets onzinnigs te doen als telefoneren. Nu ja, het moet dan maar. Ergens in de gang naar de hoorn bedenkt ze zich en draait zich om. "Hé Ty, jij kan ook scheppen*. Zou je dat niet na de schoonmaak kunnen doen?"

Nu ben ik morgen niet vrij van mijn werk en loopt de wekker als vanouds on half vijf af en had ik bovendien eigenlijk bedacht dat in een keuken staan met al dat eten momenteel niet zo'n goed idee voor mij was. Dus zei ik moedig en vol assertiviteit dat ik graag om negen uur in bed wilde liggen vanwege het vroege werk. Zo. dat had ik hem toch maar even gelapt. Ik kan best assertief en standvastig zijn. "Ja maar", zei E., "we hebben nog niemand voor vanavond, en ik kan best voor je invallen hoor dat laatste stukje."

Erm.. Ja.. Nou.. Nou, goed dan. Voor deze ene keer dan...

Er moet een wet komen. Eentje die verhinderd dat mensen doorvragen. Of druk uitoefenen. Of je overhalen. Of ik zou nog assertiever kunnen worden, daar ben ik nog niet uit.
Woensdagavond ben ik vrij. Dan ben ik alleen met bank, thee en tv. Dat u het alvast weet.

* Scheppen: de kunst van het zich in de keuken bevindende schepbalie staan en de klanten van een goedgevuld bord eten voorzien.