Waarom is iedereen zo trots dat ik gestopt ben?
Snappen ze dan niet dat dat zich nog moet waarmaken?
Zien ze dan niet dat dat nooit goed kan gaan?
Weten ze dan niet dat ik nauwelijks zelfdicipline heb?
Waarom kan ik zelf zo moeilijk trots zijn op twaalf uur?
Waarom ga ik er, stiekem, al van uit dat het me 'toch niet' lukt?
Ik ben benieuwd of mijn verwondering ook groter zal zijn als blijkt dat ik het allemaal wél kan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten