Oorlog.

Misschien word het tijd dat ik een extra log begin. Dan hoef ik u niet steeds lastig te vallen met mijn gezeur over mijn stoppoging. Maar misschien vind u dat wel helemaal niet. Hoe dan ook, dat extra log dat is er nog niet, dus ik blijf u nog even lastigvallen. Als u er een probleem mee geeft, nu ja, dan gilt u maar.
Goed. Belangrijker zaken.

In the "war on sigarets" is het laatste nieuwigheidje dat ik advies vroeg aan Henk, mijn allerliefste huisarts. Henk kwam tot de volgende conclusie: kauwgom en pillen. En anders maar weer beginnen met roken en gaan sparen voor nog meer pillen bij een tweede stoppoging.

Ik voel even de noodzaak om u wat uit te leggen. Ergens dringt zich aan mij de gedachte op dat u nu gedachten heeft als: "Pillen? Kauwgom? Is dat niet een beetje overdreven?" Ik zou even stil kunnen blijven staan bij mijn aan het ziekelijke grenzende, niet aflatende neiging tot het invullen van andermans gedachten, maar dat zou de neiging tot uitleggen en duidelijk maken niet onderdrukken en dus vertel ik het maar gewoon.

De uitleg dus.
Het schijnt dat nicotine iets doet met je dopamine huishouding. Zelfs als de nicotine van je laatste sigaret allang je lijf uit is (dat duurt naar verluid ongeveer twee dagen). Je dopamine spiegel moet dan zichzelf gaan huishouden, en is daar redelijk belabberd in. Lang niet gestofzuigd, weet niet meer zo goed hoe het moet, kijkt niet in de hoekjes, dat idee. Het resultaat: stemmingswisselingen.
En, om het allemaal leuker te maken, als je nu gevoelig bent voor of de dopamine of de stemmingswisselingen, hele érge stemmingswisselingen.
Of nu ja, dat zegt Stivoro.

Hoera!
Ik ben niet gek, ik ben gewoon gevoelig!
En er zijn mensen die eerder hebben gehoord van dat waar ik last van heb, ik ben niet de enige!

Maar goed, dat hernieuwde inzicht helpt me niet van mijn huilbuien af, noch van het allesoverheersende gevoel nooit meer gelukkig te zijn. En dan heb ik het nog niet eens over zekere zelfdestructieve gedachten die te pas en te onpas door mijn hoofd lijken te zwemmen. Van niet-roken word ik duidelijk erg labiel.
En dat was nu precies wat ik niet wilde, want die stoppoging moest het wel uithouden.

Nog even over dat 'labiel' en in het kader van mijn ziekelijke invulgedrag; ik wil dan wel dat zo weinig mogelijk mensen weten hoe ik me écht voel. Ik moet wel een beetje 'grote sterke Ty' blijven lijken. Maar ik wil wél dat duidelijk is welk gevecht ik voer. Ik wil wél begrip. En vooral: credit. Dat men niet denkt dat het allemaal maar makkelijk is. Ik wens waardering voor mijn niet aflatende gevecht tegen de sigaret en mijn emoties.
Zonder iemand feitelijk iets te vertellen, dat dan weer wel.

Terug naar de stoppoging.
Ik wilde de grens weten, de regels. Ik wilde weten wanneer ik profijt zou gaan zien van mijn gevecht. Het moest het wel een beetje waard zijn, er moest een balans zijn tussen mijn labiele ik en dat wat ik daarna zou hebben. Ik zocht iemand die me bij voorkeur de dag en tijd zou vertellen dat het allemaal over zou zijn en ik weer mijn oude zelf zou zijn.

En zo komen we weer terug bij Henk, die me met een beetje geluk de weg zou wijzen naar verlichting en het 3 stappen plan zou uitdelen. Nou bleek dat natuurlijk tegen te vallen.
Die verlichting bleek vooral te bestaan uit langer op de tanden bijten. Maar dat ik niet alles zonder hulp hoefde te doen, dat vond hij dan weer wel.
Gezien het feit dat ik van de nicotinepleisters aanvallen van gruwelijke misselijkheid kreeg was zijn stap 1: nicotinekauwgom. Beter doseerbaar, makkelijk toepasbaar, minder misselijkmakend. Zijn stap 2 was het geven van een doosje slaappillen, zodat ik (en vooral Nanne) niet ga lopen spoken als de emoties hoog oplopen maar gewoon braaf in mijn bedje blijf. Dat hele pakket ga ik zo een week of wat proberen en als dan nog steeds blijkt dat ik een ongeleid projectiel van emoties ben dan is stap 3 dat ik weer gewoon begin met roken. Dan kan ik zo begin 2008 met Nanne samen stoppen, en dan al voor het stoppen beginnen met peperdure medicijnen zoals Zyban, die al die ontwenningsverschijnselen en stemmingsstoornissen moet gaan opvangen.

Zo.
Is dat een mooi plan or what.

En ondertussen ga ik gewoon verder.
Nine days, twenty hours and thirty minutes.
Nine days, twenty hours and thirty-five minutes.
Nine days, twenty hours...